Anquanto la lhéngua fur cantada...

...este pobo nun se muorre.

Esa é a vontade do documental de João Botelho.

O idioma é a lhéngua mirandesa, a paisaxe é o planalto mirandés, o acordeón é o de Gabriel Gomes (ex-Madredeus) e a voz clara é a de Catarina Wallenstein.

Claro e limpo é tamén o "prólogo" do filme. Paga a pena demorarse no eloxio do bilingüismo que nel se fai. Paga a pena reflexionar sobre como as "bocas sucias" son capaces de manchar calquera palabra e como abonda unha voz limpa para devolverlle o brillo e o sentido.

Antes de velo, podedes ler a presentación do propio João Botelho:

"Anquanto La Lhéngua Fur Cantada, este pobo nun se muorre. Lhembra se me, de you nino, de  “remanses” cantados de puorta an puorta por ua tie cun boç de “falsete”, acumpanhada por un tiu de armónico, que ganhában la bida a bender cuontas ampremidas an papelicos de quelores. L Praino Mirandés, único an lhéngua i rico an giente, giografie i tradiçones que bénen de l ampeço de ls tiempos, ten ua riqueza musical sien acumparança. Porque nó atrabessá-lo cun la Catarina Wallenstein, c’un rostro de “Madona”, que canta cumo naide, acumpanhada pul stroudinairo armónico de Gabriel Gomes, cun cara de anjo, i atrás l burro “Atanor” de pelo grande i aburmelhado, purfeito eisemplar de l burro mirandés? Hai algue cousa mais quemuobiente do que la polifonie de ls cantadores de Almas de Sendim? Nunye berdade senhor Giacometti? L miu amigo Dr. Amadeu Ferreira quedará cuntento i cun el todos ls mirandeses a quien le dedico este pequeinho cinema.”